Η επαρχία Ανατολικού Αζερμπαϊτζάν θεωρείται μία από τις σημαντικότερες επαρχίες του Ιράν. Το Ανατολικό Αζερμπαϊτζάν διαθέτει μοναδικά χαρακτηριστικά από ιστορική, βιομηχανική, γεωργική, γεωγραφική και φυσική άποψη. Το 2024 ο πληθυσμός της επαρχίας ξεπέρασε τα τέσσερα εκατομμύρια κατοίκους. Ο δήμος Χάρις, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση του Ιράν το 2024, αποτελεί έναν από τους 21 δήμους της επαρχίας και συνορεύει με τον δήμο Τεμπρίζ.
Κλίμα και γεωγραφία του Χάρις
Η έκταση του δήμου Χάρις υπερβαίνει τα 2.300 τετραγωνικά χιλιόμετρα, καταλαμβάνοντας το 3,2% της συνολικής έκτασης της επαρχίας. Περίπου το 70% των εκτάσεων του δήμου είναι πεδινές, ενώ το υπόλοιπο 30% είναι ορεινές περιοχές. Τα χαμηλότερα σημεία βρίσκονται σε υψόμετρο περίπου 1.500 μέτρων, ενώ το υψηλότερο σημείο φτάνει τα 3.143 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Τα ορεινά συγκροτήματα Μπεζγκούς, Σαμπλάχ, Αγκ Νταγ και Κουσάνταγ είναι από τα πιο σημαντικά υψώματα της περιοχής.
Ο καιρός το χειμώνα είναι ψυχρός με παγετούς, ενώ το καλοκαίρι είναι ήπιος. Οι εύφορες εκτάσεις και οι κλιματολογικές συνθήκες ευνοούν τη γεωργία στο Χάρις, όπου η καλλιέργεια, ο κηπευτικός τομέας και η δενδροκομία αποτελούν τις κύριες οικονομικές δραστηριότητες. Τα σημαντικότερα αγροτικά προϊόντα είναι το σιτάρι, το κριθάρι, τα ζωοτροφές, τα όσπρια, το κρεμμύδι και οι πατάτες. Οι ανοιξιάτικες και φθινοπωρινές βροχές, μαζί με το λιώσιμο των χειμερινών χιονιών και τις φυσικές πηγές, είναι οι βασικές πηγές ύδατος του Χάρις. Ο ποταμός Τελχερούδ θεωρείται ο σημαντικότερος ποταμός της περιοχής. Το Χάρις είναι επίσης περιοχή θερινής κατοικίας των νομάδων.
Ιστορία του Χάρις
Στο ιστορικό έγγραφο «Βουκφναμέ Ραμπ Ρασίντι» που περιγράφει την περιουσία και τη διαχείριση του αρχαίου αυτού πανεπιστημίου, γίνεται αναφορά στο Χάρις. Από αυτό προκύπτει πως κατά τον 14ο αιώνα (7ος-8ος αιώνας μ.Χ.) υπήρχαν μεγάλα και ανεπτυγμένα χωριά στην περιοχή που σήμερα ονομάζουμε Χάρις. Η παρουσία ιστορικών λειψάνων από την εποχή των Ιλχανιδών (1256-1356 μ.Χ.) δείχνει τη σημαντική ιστορική αξία της περιοχής.
Αξιοθέατα και ιστορικά μνημεία
Σε ολόκληρο τον δήμο Χάρις υπάρχουν πολλά φυσικά αξιοθέατα που κάνουν την περιοχή ελκυστικό προορισμό για τους λάτρεις της φύσης.
Ο καταρράκτης Σιρλάν (Σιράν), υψομετρικά στα 2.200 μέτρα, βρίσκεται στα βόρεια-ανατολικά της κοινότητας Σιράν Κέντι. Έχει ύψος περίπου 12 μέτρα και η λεκάνη του αποτελεί έναν καθαρό φυσικό χώρο κατάλληλο για κολύμπι κατά τους ζεστούς μήνες.
Μία από τις πιο παράξενες περιοχές είναι ο τουριστικός χώρος Άγκ Κουμ στο χωριό Μινκ. Εκεί, οι αμμοθίνες θυμίζουν έρημο μέσα σε καταπράσινους λόφους, χωρίς ίχνη βλάστησης. Στο Μινκ υπάρχει επίσης ένας αρχαίος νεκροταφείο.
Η περιοχή του Σαπλάχ βρίσκεται σε μια καταπράσινη πεδιάδα στο βόρειο τμήμα του δήμου, σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από την πόλη Χάρις. Η παρουσία σπάνιων φυτών ενισχύει την ομορφιά της κατά την άνοιξη.
Ο καταρράκτης Γκουραβάν βρίσκεται στο ομώνυμο χωριό. Παρότι μικρός, προσφέρει όμορφη και δροσερή ατμόσφαιρα και είναι ένας ευχάριστος προορισμός.
Η τεχνητή λίμνη του φράγματος Πάραμ, 25 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Χάρις, αποτελεί έναν ακόμα φυσικό και αναψυχικό χώρο της περιοχής.
Το όρος Ακουζντάγκ στο χωριό Χιγκ, ένα ιστορικό χωριό που φιλοξενεί έναν πολύ παλαιό νεκροταφείο, είναι το σημείο εκβολής μιας πηγής με καθαρό νερό που θεωρείται θεραπευτικό για τα νεφρά. Κάθε χρόνο το καλοκαίρι, οι νομάδες Σαχσούν κατεβαίνουν στα βουνά για βοσκή και διαμένουν σε τρεις προκαθορισμένες θέσεις, ενώ στην περιοχή φυτρώνουν πολλά θεραπευτικά φυτά.
Ο τάφος του Σεϊχ Ισμαήλ, ένα από τα πιο διάσημα ιστορικά μνημεία του δήμου Χάρις, βρίσκεται στο χωριό Χανγκαχ Χανμουρούντ. Το κτίριο χρονολογείται από την εποχή των Σαφαβιδών (16ος αιώνας) και η θέση του δίπλα στο βουνό Ακουζντάγκ ενισχύει την ομορφιά της επίσκεψης. Το μνημείο καταχωρήθηκε στον εθνικό κατάλογο μνημείων του Ιράν το 1999.
 در تخت جمشید_crop_7_2.jpg)
