Η πύλη Τεχεράνη-Καζβίν, η αφετηρία της διαδρομής προς την Τεχεράνη στην παλιά Καζβίν.

Οι παλιές πόλεις είχαν ένα τείχος γύρω τους και πύλες για τον έλεγχο της εισόδου και εξόδου, ώστε να διασφαλίσουν την ασφάλειά τους. Αν επισκεφθείτε παλιές πόλεις, σίγουρα θα βρείτε ίχνη τέτοιων κατασκευών. Αυτές οι πύλες, πέρα από τον επικοινωνιακό και αμυντικό τους ρόλο, αποτελούσαν και σημαντική πηγή εσόδων για τους άρχοντες των πόλεων. Διότι η είσοδος και έξοδος από την πόλη γινόταν μόνο μέσω των πυλών, και οι άρχοντες μπορούσαν να εισπράττουν τέλη και να αποκομίζουν σημαντικά έσοδα! Η «Πύλη της Τεχεράνης» στην Καζβίν είναι από τα εναπομείναντα οικοδομήματα της παλιάς πόλης της Καζβίν και είναι επίσης γνωστή ως «Παλιά Πύλη της Τεχεράνης».

Ιστορία της Καζβίν
Η Καζβίν είναι μια αρχαία πόλη, που σύμφωνα με ειδικούς αναφέρεται σε αρχαία κείμενα με τα ονόματα «Αρσάς» ή «Αρσασία». Έχουν ανακαλυφθεί πολλοί αρχαιολογικοί λόφοι γύρω από την Καζβίν, με γνωστότερο τον λόφο του Σαγκζαμπάντ, που μαρτυρά ανθρώπινη παρουσία στην περιοχή εδώ και 9.000 χρόνια. Η Καζβίν, λόγω της θέσης της στον άξονα επικοινωνίας νότου-βορρά και ανατολής-δύσης του Ιράν, είχε πάντοτε στρατηγική σημασία. Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος που ο Σάχης Ταχμασπ της δυναστείας των Σαφαβιδών (βασ. 1514–1576 μ.Χ.) έκανε την πόλη πρωτεύουσά του. Την περίοδο αυτή, πραγματοποιήθηκαν εκτεταμένα έργα και η όψη της πόλης άλλαξε ριζικά. Ακόμη και μετά τη μεταφορά της πρωτεύουσας των Σαφαβιδών στο Ισφαχάν, η Καζβίν διατήρησε τη σημασία της ως σημαντική πόλη του κεντρικού Ιράν. Το κάστρο Σαμιράν, το καραβανσεράι Σααντ ολ-Σαλτάνε, το Τζαμί, το φρούριο Μειμούν, το χαμάμ Καγέρ, η δεξαμενή Σαρντάρ, το παλάτι των Σαράντα Κιόνων και η οδός Σεπέχ, που θεωρείται ο πρώτος δρόμος του Ιράν, είναι από τα σημαντικότερα ιστορικά μνημεία της πόλης.
Η Καζβίν έχει σχετικά ήπιο κλίμα το καλοκαίρι και κρύο τον χειμώνα. Η ετήσια βροχόπτωση είναι περίπου 318 χιλιοστά. Η πόλη συγκαταλέγεται στις σεισμογενείς περιοχές του Ιράν και, σύμφωνα με την ιστορία, έχει πληγεί από αρκετούς καταστροφικούς σεισμούς με μεγάλες ζημιές και απώλειες.

Ιστορία και χαρακτηριστικά της Πύλης της Τεχεράνης στην Καζβίν
Το οικοδόμημα αυτό είναι κατάλοιπο της εποχής των Κατζάρων (19ος αιώνας) και η κατασκευή του αποδίδεται στην περίοδο βασιλείας του Νασερεντίν Σαχ (1831–1896 μ.Χ.). Η Πύλη της Τεχεράνης βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της Καζβίν και χτίστηκε με πρωτοβουλία του τότε κυβερνήτη της πόλης, Μπαγκέρ Χαν Σααντ ολ-Σαλτάνε. Η παλιά πόλη της Καζβίν διέθετε οκτώ ακόμη πύλες: Ραστ, Μπαγσάχ, Ταμπρίζ, Χαμαντάν (Μογκλαβάκ), Σειχάμπαντ, Ιμαμζαντέ Χοσεΐν (Σαβαλάν), Χανταγκμπάρ (Κεντβάρ) και Νταρμπ Κουσκ. Σήμερα, μόνο οι πύλες Τεχεράνης και Νταρμπ Κουσκ έχουν διασωθεί.
Η σχετικά κοντινή απόσταση μεταξύ Καζβίν και Τεχεράνης είχε καταστήσει την πόλη ενδιάμεσο προορισμό για ταξιδιώτες και εμπόρους από την ανατολή, βορρά και βορειοανατολικά του Ιράν προς την Τεχεράνη και τις νότιες περιοχές της χώρας. Έτσι, η Πύλη της Τεχεράνης ήταν κάποτε από τις πιο πολυσύχναστες και σημαντικές πύλες της πόλης και βρισκόταν στην αρχή του κύριου δρόμου που οδηγούσε στην Τεχεράνη. Η αρχιτεκτονική της Πύλης είναι τέτοια, που της επέτρεπε να λειτουργεί και ως αμυντικό οικοδόμημα σε περίπτωση ανάγκης.
Κατά την περίοδο κατασκευής της, η πύλη βρισκόταν στην εξωτερική περίμετρο των τειχών της πόλης και σε απόσταση από το κέντρο, αλλά σήμερα, με την αστική ανάπτυξη, έχει ενταχθεί στον σύγχρονο ιστό της πόλης. Η Πύλη έχει υποστεί αρκετές ανακαινίσεις κατά τη διάρκεια της ιστορίας της, μεταξύ των οποίων και το 1968 (1347 σύμφωνα με το περσικό ημερολόγιο), όταν οι γύρω τοίχοι καλύφθηκαν με κεραμικά.
Η Πύλη της Τεχεράνης διαθέτει τρία τόξα ή εισόδους, με το μεσαίο να είναι φαρδύτερο και ψηλότερο, με μυτερό τόξο. Οι δύο πλευρικές πύλες είναι συμμετρικές, με ημικυκλικά τόξα. Η κυκλοφορία διεξαγόταν κυρίως από την κεντρική είσοδο. Στη σχεδίασή της, παρατηρούνται οκτώ μιναρέδες στις γωνίες των θυρών.

Καταχώριση της Πύλης της Τεχεράνης στην Εθνική Κληρονομιά της Καζβίν
Το οικοδόμημα αυτό, που σήμερα βρίσκεται στο τέλος της οδού Παλαιάς Τεχεράνης στην Καζβίν, κοντά στην πλατεία Χασέμι, καταχωρήθηκε το 1975 (1354 περσικού ημερολογίου) στον κατάλογο των Εθνικών Μνημείων του Ιράν.