Το σπίτι των Ρασουλιάν στο Γιάζντ, ένα παλιό σπίτι που σήμερα έχει γίνει σχολή

Σε κάθε γωνιά της πόλης Γιάζντ υπάρχουν όμορφα ιστορικά κτίρια. Αυτά τα κτίρια κάνουν την παρουσία σε αυτή την πόλη ιδιαίτερα ευχάριστη και αξέχαστη. Το σπίτι των Ρασουλιάν στο Γιάζντ είναι ένα από αυτά τα ιστορικά κτίσματα, η ηλικία του οποίου φτάνει τα 100 χρόνια. Ο λόγος που το έργο αυτό ονομάστηκε «Σπίτι των Ρασουλιάν» είναι η κατασκευή του από τον Χατζ Μιρζά Καζέμ Ρασουλιάν. Ο αρχιτέκτονας αυτού του σπιτιού ήταν ένας άνθρωπος με το όνομα Μοχαμανταχσέν Μοχαμαντραχίμ.

Η αυλή του σπιτιού Ρασουλιάν στο Γιάζντ

Χαρακτηριστικά του σπιτιού Ρασουλιάν στο Γιάζντ

Το σπίτι Ρασουλιάν χτίστηκε το 1904 μ.Χ.. Εκείνα τα χρόνια το Ιράν ήταν αντιμέτωπο με σημαντικές πολιτικές μεταβολές, που τελικά οδήγησαν σε αλλαγή της βασιλικής δυναστείας. Αν και το σπίτι αρχικά είχε οικιακή χρήση, σήμερα χρησιμοποιείται ως κτίριο της Σχολής Τέχνης και Αρχιτεκτονικής του Γιάζντ. Για αυτόν τον λόγο, η συγκεκριμένη σχολή θεωρείται μία από τις ομορφότερες σχολές του Ιράν.

Η όμορφη πρόσοψη της πισίνας του σπιτιού Ρασουλιάν στο Γιάζντ

Ένα από τα σημαντικά σημεία σχετικά με το σπίτι Ρασουλιάν είναι η τοποθέτηση του τάφου του δασκάλου Μοχαμάντ Καρίμ Πιρνιά, του «πατέρα της παραδοσιακής ιρανικής αρχιτεκτονικής», μέσα σε αυτό το αρχοντικό. Εκείνος απεβίωσε το 1997 μ.Χ. και σύμφωνα με τη διαθήκη του, θάφτηκε σε αυτό το σπίτι. Ο Πιρνιά, που είχε γεννηθεί το 1920 μ.Χ., στη διάρκεια της ζωής του έκανε πολυάριθμες έρευνες στον τομέα της παραδοσιακής ιρανικής αρχιτεκτονικής και με τη συγγραφή πολλών άρθρων συνέβαλε στην εξοικείωση του κοινού με αυτήν την αυθεντική τέχνη.

Η αρχιτεκτονική του σπιτιού Ρασουλιάν στο Γιάζντ

Όπως πολλά ιρανικά κτίρια, έτσι και το σπίτι Ρασουλιάν έχει δύο χώρους: τον εσωτερικό (ανταρούνι) και τον εξωτερικό (μπιρούνι). Στον εξωτερικό χώρο βρίσκονται το δωμάτιο-πισίνα, η μεγάλη αίθουσα, το υπόγειο, ο ανεμόπυργος και το δωμάτιο με τα παράθυρα ερσί. Στον εσωτερικό χώρο, που θεωρείται ο ιδιωτικός και οικογενειακός χώρος, υπάρχουν τρίθυρα και πεντάθυρα δωμάτια, ανεμόπυργος, αίθουσα, κιόσκι και μια δεντροφυτεμένη αυλή. Το λουτρό του σπιτιού βρίσκεται ανάμεσα στον εσωτερικό και τον εξωτερικό χώρο. Λαμβάνοντας υπόψη ότι στο παρελθόν το λουτρό ήταν μια δαπανηρή τεχνολογία και οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν συνήθως δημόσια λουτρά, η ύπαρξη λουτρού σε αυτό το παλιό σπίτι δείχνει ότι ο ιδιοκτήτης ήταν εύπορος.

Στον εσωτερικό χώρο υπάρχει μια μεγάλη αυλή με μια όμορφη πισίνα στο κέντρο της. Τα όμορφα δέντρα γύρω από την πισίνα διπλασιάζουν την ομορφιά της αυλής. Στο παρελθόν, αυτή η αυλή χρησιμοποιούνταν για την τέλεση των τελετών «ροζεχχανί» προς τιμήν του Ιμάμη Χουσεΐν, του τρίτου ηγέτη των Σιιτών. Γύρω από την αυλή βρίσκονται τα δωμάτια του αρχοντικού, τα οποία όλα, εκτός από τα νοτιοδυτικά δωμάτια, έχουν κτιστεί σε έναν όροφο.

Στα νοτιοδυτικά της αυλής υπάρχει ένα μεγάλο ιβάν. Στα βορειοανατολικά υπάρχει ένα χαμηλό ιβάν, του οποίου η σκιά εμποδίζει την απευθείας είσοδο ηλιακού φωτός στα δωμάτια. Στην πραγματικότητα, κάθε μέρος της κύριας αυλής χρησιμοποιούνταν ανάλογα με τον προσανατολισμό και την ποσότητα ηλιακού φωτός σε κάθε εποχή: το νότιο τμήμα το χειμώνα, το βόρειο το καλοκαίρι και τα υπόλοιπα τμήματα την άνοιξη και το φθινόπωρο.

Το πεντάθυρο δωμάτιο βρίσκεται ανάμεσα σε δύο άλλα δωμάτια. Το πεντάθυρο επικοινωνεί με τα υπόλοιπα δωμάτια μέσω ενός διαδρόμου. Ο ανεμόπυργος του αρχοντικού βρίσκεται πάνω από ένα δωμάτιο στο νοτιοανατολικό τμήμα του συγκροτήματος. Αυτό το δωμάτιο είναι γνωστό ως «δωμάτιο-πισίνα». Η ύπαρξη του ανεμόπυργου πάνω από αυτό το δωμάτιο επέτρεπε, τις ζεστές ημέρες του καλοκαιριού, την καλή κυκλοφορία του αέρα και διατηρούσε το δωμάτιο πιο δροσερό από τα υπόλοιπα.

Τα όμορφα παράθυρα του σπιτιού Ρασουλιάν στο Γιάζντ και τα χρωματιστά τζάμια τους

Επειδή ο ζεστός αέρας έχει μικρότερη πυκνότητα, κινείται πάντα προς τα πάνω, και έτσι το υπόγειο είναι συνήθως πιο δροσερό από τα άλλα μέρη του σπιτιού. Για αυτόν τον λόγο, τα υπόγεια των παλιών σπιτιών ήταν χώροι αποθήκευσης και διατήρησης τροφίμων. Το υπόγειο του σπιτιού Ρασουλιάν όχι μόνο χρησίμευε ως χώρος αποθήκευσης τροφίμων, αλλά και ως μέρος ανάπαυσης των μελών της οικογένειας τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού.

Εγγραφή του σπιτιού Ρασουλιάν στο εθνικό μητρώο

Το κτίριο αυτό καταχωρήθηκε το 1997 μ.Χ. (1376 σύμφωνα με το ιρανικό ημερολόγιο) ως εθνικό έργο στον κατάλογο της πολιτιστικής κληρονομιάς του Ιράν.