Τελ Νεχούντι, ένα χωριό που σχετίζεται με ανθρώπους πριν από 7000 χρόνια

Οι ειδικοί στην ιστορία της περιοχής πιστεύουν ότι τα παλαιότερα χωριά του κόσμου εμφανίστηκαν στη Δυτική Ασία. Με βάση αυτό, η μόνιμη εγκατάσταση με τη δημιουργία αγροτικών κοινοτήτων ξεκίνησε περίπου πριν από 10.000 χρόνια γύρω από την πόλη Σιράζ. Στη γύρω περιοχή του Σιράζ υπάρχουν αρκετοί αρχαιολογικοί χώροι των οποίων η ηλικία εκτιμάται από τις ανασκαφές ότι ξεπερνά τα 7.000 χρόνια.
Ο Τελ Νεχούντι είναι ένας από αυτούς τους αρχαιολογικούς χώρους και βρίσκεται κοντά στον τάφο του Κύρου, στην πεδιάδα Μοργκαμπ.
Το πέρασμα ενός από τα κανάλια του ποταμού Πουλβαρ κοντά σε αυτόν τον λόφο παρείχε τις κατάλληλες συνθήκες για γεωργία. Οι κάτοικοι που ζούσαν εκεί ασχολούνταν με τη γεωργία. Πιθανότατα, ο λόφος αυτός σχετίζεται με την αρχή της αστικοποίησης στο νότιο τμήμα του Ιρανικού Υψίπεδου, περίπου μεταξύ 4000 και 3400 π.Χ.

Ανασκαφές στον Τελ Νεχούντι
Οι πρώτες υποθέσεις για την ιστορική αξία του Τελ Νεχούντι διατυπώθηκαν γύρω στο 1934. Εκείνη την περίοδο, ο Σερ Ούρελ Στάιν, ένας Ούγγρος αρχαιολόγος που είχε διευθύνει ανασκαφές στο Ιράν και την Κεντρική Ασία, ξεκίνησε εργασίες στην περιοχή.
Περίπου 27 χρόνια αργότερα, ο Αλί Σάμι, Ιρανός αρχαιολόγος, πραγματοποίησε εκτενέστερες ανασκαφές και μέσα από δοκιμαστικές τομές κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στον Τελ Νεχούντι βρέθηκαν θραύσματα αγγείων παρόμοια με αυτά του Τελ Μπακόν.
Το 1961 ξεκίνησαν νέες ανασκαφές που έφτασαν μέχρι τα 4 μέτρα βάθος από το ψηλότερο σημείο του λόφου. Κατά τις εργασίες αυτές αναγνωρίστηκαν τέσσερα επίπεδα κατοίκησης.
Στο πρώτο επίπεδο βρέθηκαν τα απομεινάρια αυλής και μερικών εστιών, μία από τις οποίες ήταν εσωτερικά επενδεδυμένη με πηλό. Επίσης, μικρές στρογγυλές πέτρες ήταν παρούσες.
Στο δεύτερο επίπεδο υπήρχε ένα δωμάτιο χτισμένο με τετράγωνα πλίνθινα τούβλα που είχαν κατασκευαστεί στο χέρι. Παχύ στρώμα πηλού χρησιμοποιήθηκε ως κονίαμα στα τοιχώματα. Επίσης, βρέθηκε ένας φούρνος τοποθετημένος σε μια εξέδρα, εσωτερικά καλυμμένος με πηλό.
Το τρίτο επίπεδο περιλαμβάνει τα ερείπια τοίχων από πολύ μαλακά πλίνθινα τούβλα και έξι φούρνους.
Οι τοίχοι από πλίνθους στο τέταρτο επίπεδο είναι χτισμένοι πάνω σε βάση από στρογγυλές πέτρες και επενδεδυμένοι με πηλό. Το κόκκινο χρώμα που εντοπίστηκε σε μερικούς τοίχους, πιθανότατα ως διακόσμηση, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Τρία φούρνους έχουν επίσης ταυτοποιηθεί σε αυτό το επίπεδο.

Ευρήματα από τον Τελ Νεχούντι
Βρέθηκαν κόκκινα και γκρι πηλόσφαλτα, παρόμοια με αυτά που βρέθηκαν στον Τελ Μπακόν Αλφά. Επιπλέον, ανακαλύφθηκαν αρκετά διακοσμημένα αγγεία με χρώμα "νεχούντι" (ανοιχτό κρεμ), παρόμοια με αυτά του Τελ Μπακόν.
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα νεχούντι αγγεία κατασκευάστηκαν σε τροχό κεραμικής και καλύφθηκαν με παχύ στρώμα γυαλιστικού. Τα μαύρα και καφέ χρώματα που χρησιμοποιήθηκαν στις διακοσμήσεις είναι αποτέλεσμα της θερμότητας και μερικές φορές σκοτείνιασαν.
Τα κυριότερα σκεύη περιλαμβάνουν κύπελλα με στρογγυλές βάσεις, απλά κύπελλα, κύπελλα με κωνικό πάτο, ποτήρια, κούπες και αγγεία νερού. Τα διακοσμητικά μοτίβα είναι φυτικά, ζωικά και μερικές φορές ανθρώπινα, συνήθως τοποθετημένα στο άνω τμήμα των σκευών μεταξύ δύο απλών λωρίδων.
Εκτός από τα κεραμικά, βρέθηκαν μερικές σημαντικές μη κεραμικές αντικείμενα όπως καρφίτσες και ένα χαλκό μαχαίρι. Ωστόσο, στα παλαιότερα επίπεδα (τρίτο και τέταρτο) δεν βρέθηκε κανένα αντικείμενο από χαλκό. Επιπλέον, απολεπισμένα λεπίδια από πυριτόλιθο χρησιμοποιούνταν για το θερισμό δημητριακών.
Βρέθηκαν επίσης πηλοί καρφίδες και πήλινα ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα αγαλματίδια, που απεικονίζουν βοοειδή, αγριόχοιρους, αίγες και πρόβατα, με ομοιότητες στα αγαλματίδια του Τελ Μπακόν. Τα ανθρωπόμορφα είναι από ψημένο πηλό με απλά ζωγραφισμένα μοτίβα.
Λόγω περιορισμένης έκτασης των ανασκαφών, δεν βρέθηκαν οστέινα υπολείμματα, εκτός από το σκελετό ενός παιδιού που βρέθηκε ταφικός στο πρώτο επίπεδο.

Εθνική Καταγραφή
Ο Τελ Νεχούντι καταγράφηκε στον κατάλογο των εθνικών μνημείων του Ιράν το 2003 με αριθμό 8491.