Τα παλιά γεφύρια της Τεχεράνης

Ποταμός Μπασμαντζ Τσάι
Ο ποταμός Μπασμαντζ Τσάι, μετά την είσοδό του στην Τεμπρίζ, χωρίζεται σε δύο κλάδους: ο βόρειος κλάδος που ονομάζεται «Εσμπερίζ» και ο νότιος που ονομάζεται «Κουρί Τσάι». Αυτά τα δύο τμήματα ενώνονται στη συνοικία «Πετρίνη Γέφυρα» και σχηματίζουν τον ποταμό «Μεχράνε Ρούντ». Ο Μεχράνε Ρούντ, διασχίζοντας την πόλη της Τεμπρίζ, προσφέρει ζωντάνια και ζωή σε αυτήν. Ο ποταμός ρέει από τα ανατολικά προς τα δυτικά και διαιρεί την Τεμπρίζ σε δύο μισά, βόρειο και νότιο. Στο τέλος της διαδρομής του, ο Μεχράνε Ρούντ ενώνεται με τον ποταμό Ατζι Τσάι.

Τα τελευταία δεκαετίες, ο ποταμός αυτός δεν έχει σταθερή ροή νερού και το νερό ρέει μόνο στην περίοδο των βροχών. Παρόλα αυτά, βρίσκονται σε εξέλιξη σχέδια για τη διαρκή ροή νερού στη κοίτη του ποταμού. Πάνω στους ποταμούς της Τεμπρίζ έχουν χτιστεί παλιές γέφυρες για να διευκολύνουν την επικοινωνία ανάμεσα στα δύο μέρη της πόλης. Μερικές από αυτές τις γέφυρες είναι ιστορικά σημαντικές και θεωρούνται πολιτιστική κληρονομιά της πόλης.

Γέφυρα Ατζι Τσάι
Πάνω στον ποταμό Ατζι Τσάι, κατά την περίοδο των Σαφάβιδων (16ος αιώνας μ.Χ.) χτίστηκε μια παλιά γέφυρα μήκους 105 μέτρων. Η γέφυρα επισκευάστηκε κατά την εποχή των Κατζαρίδων, όταν ο Αμπάς Μιρζά, διάδοχος του Ιράν, ζούσε στην πόλη. Η γέφυρα έχει 16 αψίδες και πλάτος περίπου 5 μέτρα. Η γέφυρα Ατζι Τσάι καταγράφηκε ως εθνικό μνημείο του Ιράν το 1999 (1378 κατά το περσικό ημερολόγιο).

Γέφυρα Καρί
Η γέφυρα Καρί είναι πέτρινη. Στην τουρκική γλώσσα, «Καρί» σημαίνει «γριά». Λέγεται ότι η χορηγός της γέφυρας ήταν μια γριά γυναίκα που διέθεσε τα χρήματα για το ταξίδι της στο Χατζ για την κατασκευή της, προκειμένου να διευκολυνθεί η διέλευση των ανθρώπων ανάμεσα στις όχθες του ποταμού Μεχράνε. Σε κάποιες πηγές αναφέρεται και ως «γέφυρα των φαναριών» επειδή εκεί τοποθετήθηκαν τα πρώτα ηλεκτρικά φανάρια στην Τεμπρίζ κατά την εποχή των Κατζαρίδων.
Η γεωγραφική θέση της γέφυρας, στο κέντρο της πόλης, την καθιστά ένα από τα σύμβολα της Τεμπρίζ. Η γέφυρα Καρί συνδέει τις παλιές συνοικίες Σασγλάν και Σατράμπαν με τη μεγάλη αγορά της πόλης. Έχει μήκος 100 μέτρα και πλάτος 5 μέτρα. Οκτώ αψίδες από τούβλα μαζί με τις πέτρινες βάσεις και τα κιγκλιδώματα δημιουργούν μια αρμονική εικόνα. Κατά την εποχή των Παχλαβί, στα δυτικά της παλιάς γέφυρας κατασκευάστηκε μια μικρότερη γέφυρα για τους πεζούς. Η γέφυρα Καρί καταγράφηκε ως εθνικό μνημείο το 2000 (1379 περσικό ημερολόγιο).

Γέφυρα Χάζι Αζιμ
Αυτή η γέφυρα βρίσκεται πάνω στον ποταμό Μεχράνε Ρούντ. Χρονολογείται από την εποχή των Παχλαβί (20ός αιώνας). Η γέφυρα Χάζι Αζιμ αναγνωρίστηκε ως μία από τις παλιές γέφυρες της Τεμπρίζ και καταγράφηκε ως εθνικό μνημείο το 2006.

Πετρίνη Γέφυρα
Η Πετρίνη Γέφυρα είναι μια από τις παλιές γέφυρες της Τεμπρίζ, που βρίσκεται στη συνοικία Σασγλάν, στο σημείο όπου ενώνονται οι κλάδοι Εσμπερίζ και Κουρί Τσάι. Η γέφυρα βρίσκεται στα βορειοανατολικά του παλιού κέντρου της πόλης και στο κέντρο της σημερινής Τεμπρίζ. Στη βάση της γέφυρας υπάρχει μια επιγραφή με την ημερομηνία 1363 Ημερολογίου Χιτζρί (1944 μ.Χ.), που αναφέρεται στην ανακατασκευή της γέφυρας, παρόλο που το αρχικό κτίσμα είναι παλαιότερο.
Η Πετρίνη Γέφυρα ήταν τόπος αντιπαράθεσης ανάμεσα σε υποστηρικτές της Συνταγματικής Επανάστασης και βασιλικές δυνάμεις κατά τον 19ο αιώνα.
Το κύριο υλικό κατασκευής είναι η πέτρα, αν και στα εσωτερικά μέρη των πέντε αψίδων χρησιμοποιήθηκε τούβλο. Η γέφυρα έχει μήκος 44 μέτρα και πλάτος 6,8 μέτρα. Η χρήση κονιάματος σαρούτζ, που έχει ξεχωριστή θέση στην παλιά ιρανική αρχιτεκτονική, είναι ένας από τους λόγους της ανθεκτικότητάς της.
Καταγράφηκε ως εθνικό μνημείο το 2015. Τα τελευταία χρόνια έχει φωτιστεί, κάνοντας τη θέα της τη νύχτα πολύ εντυπωσιακή.
Κοντά στην Πετρίνη Γέφυρα βρίσκεται το σπίτι της Προυίν Ετισάμι, μιας από τις σημαντικότερες σύγχρονες ποιήτριες του Ιράν. Επίσης, υπάρχει τζαμί με το ίδιο όνομα που χρονολογείται από την εποχή των Κατζαρίδων, με πέτρινους κίονες και τούβλα στους τοίχους.

Γέφυρα Μπιλάνκου
Η ολόπετρινη γέφυρα Μπιλάνκου χτίστηκε στην εποχή των Κατζαρίδων πάνω στον ποταμό Εσμπερίζ. Παλαιότερα υπήρχαν πολλά κήποι γύρω από τη γέφυρα, από τους οποίους σήμερα έχουν απομείνει τρία παλιά και μεγάλα δέντρα. Η γέφυρα Μπιλάνκου καταγράφηκε ως εθνικό μνημείο το 2005.