Ιμπν Μπαουάμπ: Γράφοντας το Ιερό Κοράνι με την Όμορφη Στυλιστική Σύνταξη Ρεϊχάνι Νάσκχ

Ο Αλαδδίν Αμπούλχασαν Αλί ιμπν Χιλάλ, γνωστός και ως «Ιμπν Μπαουάμπ», ήταν ένας διάσημος καλλιγράφος και διακοσμητής που έζησε τον 4ο και 5ο αιώνα AH (10ο και 11ο αιώνα μ.Χ.). Δεν υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες για τον τόπο γέννησης του Ιμπν Μπαουάμπ, αλλά είναι σαφές ότι έζησε στη Βαγδάτη για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ο πατέρας του, Χιλάλ, ήταν θυρωρός που υπηρετούσε τη δυναστεία των Μπουϊδών, γι' αυτό ο Αλαδδίν Αμπούλχασαν Αλί ιμπν Χιλάλ ήταν γνωστός ως «Ιμπν Μπαουάμπ», που κυριολεκτικά σημαίνει «γιός του θυρωρού».

Στυλ Καλλιγραφίας Μανσούμπ

Αρχικά, είχε ενδιαφέρον για την ζωγραφική και τη μικρογραφία, αλλά αργότερα ασχολήθηκε περισσότερο με τη διακόσμηση. Διακόσμησε σπίτια που ανήκαν στην αριστοκρατία. Επίσης, σπούδασε τα λογοτεχνικά επιστήμες υπό την καθοδήγηση των Ιμπν Τζένι, Αμπούλ Χοσείν Μοχάμαντ μπιν Σαμ'ούν Βαές και Αμπού Ουμπεϊντόλλαχ Μαργζμπάνι. Σταδιακά, ερωτεύτηκε την καλλιγραφία και άρχισε να αφιερώνει όλο του τον χρόνο στη συγγραφή. Έμαθε καλλιγραφία από τους Μοχάμαντ μπιν Άσαντ και Μοχάμαντ μπιν Σαμσανί, οι οποίοι ήταν οι πιο διακεκριμένοι καλλιγράφοι της Αβασιδικής δυναστείας και δημιούργησαν το στυλ Νάσκχ και υπηρέτησαν επίσης ως δημόσιοι υπάλληλοι.

Με την καλλιτεχνική του αντίληψη, ο Ιμπν Μπαουάμπ έβαλε τη δική του πινελιά στο στυλ καλλιγραφίας Μανσούμπ. Η δημιουργία των στυλ καλλιγραφίας Ρεϊχάνι και Μοχαγκαχ και η βελτίωση και εξωραϊσμός άλλων στυλ καλλιγραφίας, όπως τα Νάρκες, Λούλου'ι, Μουρσά' και Βάσι, αποδίδονται στον Ιμπν Μπαουάμπ. Ο Ιμπν Μπαουάμπ έφτασε σε τέτοιο σημείο στην καλλιγραφία που έγινε ο πιο κορυφαίος καλλιγράφος της εποχής του και, σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, κανείς από τους προηγούμενους καλλιγράφους δεν μπορούσε να γράψει όπως εκείνος. Ο Μπαχά αλ-Ντάουλα, ο γιος του Αζάντ αλ-Ντάουλα Ντειλάμι, τον επέλεξε ως βιβλιοθηκονόμο στη βιβλιοθήκη του στη Σιράζ κατά την εποχή της δυναστείας των Μπουϊδών. Ο Ιμπν Μπαουάμπ ίδρυσε επίσης μια σχολή για τη διδασκαλία της καλλιγραφίας, η οποία παρέμεινε σε λειτουργία μέχρι το 698 AH (1298 μ.Χ.).

Η Καλλιγραφία του Ιμπν Μπαουάμπ: Ένα Σπάνιο Στυλ

Λόγω της σημασίας του στον λογοτεχνικό κόσμο, το στυλ του Ιμπν Μπαουάμπ έγινε σπάνιο στις αρχές του 7ου αιώνα AH (13ος αιώνας μ.Χ.). Ενδιαφέρον είναι ότι αναφέρεται ότι πριν αποκτήσει αυτή τη θέση, ο Ιμπν Μπαουάμπ είχε γράψει μια αίτηση 70 σελίδων σε έναν από τους ευγενείς της εποχής, μόνο και μόνο για να λάβει δύο διηνάρια για να ξεκινήσει το έργο του. Δεν πέρασε πολύς καιρός από αυτό το περιστατικό και τα έργα του Ιμπν Μπαουάμπ έγιναν σπάνια και πολύτιμα. Αναφέρεται στις ιστορικές πηγές ότι η επιστολή του για τα δύο διηνάρια πουλήθηκε αρχικά για 17 διηνάρια και δεύτερη φορά για 25 διηνάρια. Ο Ιμπν Μπαουάμπ φέρεται να έχει δημιουργήσει 64 αντίτυπα του Κορανίου. Ένα αντίτυπο του Κορανίου που έγραψε το 391 AH (1001 μ.Χ.) φυλάσσεται αυτή τη στιγμή στην Βιβλιοθήκη Τσέστερ Μπίτυ στο Δουβλίνο.

Παρά τη συμφωνία ότι το αντίτυπο του Κορανίου είναι γραμμένο με το στυλ Νάσκχ, οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι το Νάσκχ του Ιμπν Μπαουάμπ στην συγγραφή του Κορανίου τείνει περισσότερο προς το στυλ Ρεϊχάνι, ή με άλλα λόγια είναι μια «Ρεϊχάνι Νάσκχ». Υπάρχουν και άλλα έργα που αποδίδονται στον Ιμπν Μπαουάμπ, όπως το Διβάν του προϊσλαμικού ποιητή, Σαλάμα ιμπν-Τζαντάλ, από τα οποία το ένα φυλάσσεται στο Παλάτι Τοπκαπί στην Κωνσταντινούπολη και το άλλο στο Μουσείο Τουρκικών και Ισλαμικών Τεχνών. Το στυλ καλλιγραφίας του Ιμπν Μπαουάμπ ήταν το κυριότερο στυλ καλλιγραφίας πριν την άνοδο του Γιαγκούτ Μοστασαμί ως επικρατούσα σχολή. Επίσης, είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι ο Ιμπν Μπαουάμπ είχε μαθητές, όπως ο Μοχάμαντ μπιν Αμπντούλ Μάλεκ. Ο Ιμπν Μπαουάμπ είχε και ενδιαφέρον για την ποίηση. Το διάσημο καλλιγραφικό του ποίημα περιέχει 28 στίχους. Μετά το θάνατό του το 1022 μ.Χ., ο Ιμπν Μπαουάμπ ετάφη στη Βαγδάτη κοντά στον τάφο του Αχμάντ ιμπν-Χανμπάλ.