Μουσείο Ανθρωπολογίας Νότιας Sahand, το πρώτο μουσείο ανθρωπολογίας στην Ανατολική Αζερμπαϊτζάν

Τα μουσεία λαογραφίας είναι χώροι για την παρουσίαση των πεποιθήσεων, εθίμων, γλωσσών, τρόπων διαβίωσης, φαγητού, ενδυμασιών, κατοικιών, τεχνών και εργαλείων και εξοπλισμού των ανθρώπων. Ό,τι παρουσιάζεται σε αυτά τα μουσεία είναι μικρά κομμάτια της ζωής των ανθρώπων, που μπορεί να έχουν γίνει τόσο συνηθισμένα και οικεία στη ζωή τους που να μην τους δίνεται πια η σημασία που τους αξίζει. Στο Ιράν, η διαφορά στους τρόπους ζωής των ανθρώπων από διάφορες περιοχές είναι τόσο μεγάλη που μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα ουράνιο τόξο από έθιμα και πεποιθήσεις. Αυτή η ποικιλία είναι αποτέλεσμα των κλιματικών, γεωγραφικών, εθνοτικών και πολιτιστικών διαφορών. Για αυτόν τον λόγο, σε όλο το Ιράν έχουν δημιουργηθεί μουσεία με τον τίτλο «Λαογραφία» ώστε να παρουσιαστούν οι διάφορες πλευρές του πολιτισμού και του τρόπου ζωής των ανθρώπων κάθε περιοχής. Το «Λαογραφικό Μουσείο Νότιας Sahand» είναι μια προσπάθεια να παρουσιαστεί μια πλευρά της ζωής των εργατικών και δραστήριων ανθρώπων που ζούσαν με τη φύση για αιώνες και είχαν προσαρμοστεί σε αυτήν.

Πού βρίσκεται το Μουσείο Λαογραφίας Νότιας Sahand;

Το μουσείο στεγάζεται σε ένα παλιό κτήριο που είναι γνωστό ως το Χαμάμ Mehrabad. Αυτό το χαμάμ ήταν, στο παρελθόν, πριν την ανάπτυξη των αστικών υποδομών και την παροχή δημόσιου νερού και ιδιωτικών μπάνιων, ένας από τους πιο σημαντικούς χώρους παροχής υγειονομικών υπηρεσιών στους ανθρώπους της πόλης Benab. Στο παρελθόν, λόγω του υψηλού κόστους προμήθειας καυσίμων και της δυσκολίας μεταφοράς του νερού, τα χαμάμ ήταν σχεδιασμένα έτσι ώστε να εξοικονομούν το μέγιστο νερού και να διατηρούν τη θερμότητα για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Λόγω της σημασίας της καθαριότητας στο Ισλάμ, τα χαμάμ θεωρούνταν κοινωνικά σημαντικοί χώροι, και στην κατασκευή τους εφαρμόζονταν οι πιο εξελιγμένες τεχνικές μηχανικής και αρχιτεκτονικής της κάθε εποχής. Επίσης, η υψηλή υγρασία στους χώρους απαιτούσε μεγάλη προσοχή στην κατασκευή και το σχεδιασμό των χαμάμ. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά είναι εμφανή στην κατασκευή του Χαμάμ Mehrabad. Το χαμάμ, με εμβαδόν 324 τετραγωνικά μέτρα, είναι κατασκευασμένο από τούβλο, πέτρα και σαρούζ. Η χρήση του σαρούζ, ενός από τα παραδοσιακά υλικά που χρησιμοποιούνται στην ιρανική αρχιτεκτονική, μαζί με την επικάλυψη όλων των επιφανειών με ασβέστη, προσφέρει στην κατασκευή εξαιρετική αντοχή. Η εξωτερική όψη του κτηρίου με τα λιθόστρωτα και τα κόκκινα τούβλα είναι πολύ όμορφη.

Σύμφωνα με κάποιες πηγές, το Χαμάμ Mehrabad χτίστηκε στην εποχή των Σαφαβιδών (τον 16ο αιώνα μ.Χ.). Αργότερα πραγματοποιήθηκαν αρκετές αναστηλωτικές εργασίες στο κτήριο. Τελικά, το 1996 (1375 σύμφωνα με το ιρανικό ημερολόγιο), ο δήμος Benab αγόρασε το χαμάμ από τον ιδιοκτήτη του και το παρέδωσε στην Υπηρεσία Πολιτιστικής Κληρονομιάς για ανακαίνιση. Η αποκατάσταση του κτηρίου ολοκληρώθηκε το 2003 (1382 σύμφωνα με το ιρανικό ημερολόγιο) και το χαμάμ μετατράπηκε σε μουσείο, αποκτώντας τον τίτλο του πρώτου Λαογραφικού Μουσείου της επαρχίας Ανατολικού Αζερμπαϊτζάν. Το κτήριο βρίσκεται απέναντι από το Τζαμί Mehrabad. Αυτό το τζαμί επίσης έχει ιστορική αξία και σύμφωνα με μια επιγραφή του, χτίστηκε το 951 του Ιρανικού Χρονικού (1544 μ.Χ.), την ίδια εποχή με τη διακυβέρνηση του Σαχ Τεχμασμπ Α΄. Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία του τζαμιού είναι οι υπέροχες κολώνες του, οι οποίες, κατά την άποψη ορισμένων ειδικών, θεωρούνται από τα πιο όμορφα δείγματα της ιρανικής τέχνης στην εποχή των Σαφαβιδών. Το Τζαμί Mehrabad καταχωρήθηκε το 1968 και το Χαμάμ Mehrabad το 1999 (1378 σύμφωνα με το ιρανικό ημερολόγιο) στον κατάλογο της Εθνικής Κληρονομιάς του Ιράν.

Το Μουσείο Λαογραφίας Νότιας Sahand: Τομείς και Χαρακτηριστικά

Αυτό το μουσείο, όπως και τα άλλα μουσεία που ασχολούνται με τη λαογραφία, επιδιώκει να παρουσιάσει τα έθιμα και τον τρόπο ζωής των ανθρώπων της περιοχής και εκθέτει εργαλεία, ρούχα και καθημερινές δραστηριότητες των ανθρώπων των περιοχών Hashtrood, Maragheh, Benab, Ajabshir και Malkian. Συνολικά, το μουσείο διαθέτει 12 τομείς. Αυτή η κατανομή έγινε με βάση τη χρησιμότητα των εργαλείων και των δραστηριοτήτων στη ζωή των ανθρώπων. Οι 12 τομείς του μουσείου είναι οι εξής:

• Μουσικά όργανα
• Βιομηχανία ύφανσης
• Φωτισμός
• Κοσμήματα
• Ενδύματα
• Ταφικές τελετές
• Παραδοσιακή ιατρική
• Προσευχές και ξόρκια
• Γεωργικά εργαλεία
• Παραδοσιακά υφαντά
• Σιδηρουργία
• Σκεύη για το νερό