Τα όρη Σαχάντ, ένα κομμάτι παραδείσου στη βορειοανατολική Ιράν.

Οι ιστορικές ατραξιόν της επαρχίας Ανατολικού Αζερμπαϊτζάν προσελκύουν κάθε χρόνο πολλούς τουρίστες από διάφορες χώρες του κόσμου. Παράλληλα, αυτή η επαρχία διαθέτει πλούσιες φυσικές ομορφιές, καθιστώντας την έναν από τους πιο ελκυστικούς προορισμούς για τους φυσιολάτρες. Ανάμεσα σε αυτά τα φυσικά αξιοθέατα, τα όρη Σαχάντ, τα οποία μετά τα όρη Σαμπλάν αποτελούν τα ψηλότερα βουνά της περιοχής του Αζερμπαϊτζάν, είναι γνωστά για τα μαγευτικά τους τοπία και τα όμορφα σημεία αναψυχής.

Χαρακτηριστικά των ορέων Σαχάντ
Τα όρη Σαχάντ περιλαμβάνουν 17 κορυφές πάνω από 3.000 μέτρα. Η υψηλότερη κορυφή είναι η «Γκουτζ Γκουέλι» ή «Κεμάλ», με υψόμετρο 3.707 μέτρα. Αυτό το πανέμορφο βουνό βρίσκεται 50 χιλιόμετρα νότια της πόλης Τεμπρίζ, νοτιοανατολικά του Οτζάν (Μποστάν-Αμπάντ) και βόρεια της Μαράγια. Η κορυφή Σαχάντ είναι ένα ανενεργό ηφαίστειο. Στα βόρεια των ορέων Σαχάντ εκτείνεται η πεδιάδα της Τεμπρίζ, ενώ στα νότια η πεδιάδα της Μαράγια. Οι κορυφές του βόρειου τμήματος είναι ψηλότερες από τις υπόλοιπες. Στο κεντρικό τμήμα δεν υπάρχουν υψηλές κορυφές, αλλά τρεις όμορφες κοιλάδες με ποτάμια κάνουν την περιοχή ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Οι ντόπιοι ονομάζουν αυτές τις κοιλάδες «Σαχιβέρντι», «Μπαϊντέρ Ντερέσι» και «Τουρπαγλί». Σε αυτές τις τρεις κοιλάδες ρέουν τα σημαντικά ποτάμια «Κουράνγκου Τσάι», «Μερντούι Τσάι» και «Σουφί Τσάι», τα οποία μαζί με άλλα ποτάμια της περιοχής καταλήγουν στη λίμνη Ορούμιεχ και στο ποτάμι Κεζέλ Ούζεν, τις δύο κύριες υδάτινες δεξαμενές του Αζερμπαϊτζάν. Συνολικά, 19 μόνιμα και 4 εποχικά ποτάμια διατρέχουν την περιοχή των ορέων Σαχάντ.

Πηγές και νερό
Στα όρη Σαχάντ υπάρχουν πολλές πηγές, με πιο γνωστές τις «Κερχ Μπλαχ», «Γκουμούς Μπλαχί», «Περι» και «Γκουράν Μπλαχί». Το νερό από αυτές τις πηγές είναι πόσιμο και χρησιμοποιείται για άρδευση των καλλιεργειών.

Κλίμα των ορέων Σαχάντ
Το γεωγραφικό πλάτος, το υψόμετρο, οι κλίσεις του εδάφους, οι άνεμοι και η πίεση του αέρα διαμορφώνουν το κλίμα της περιοχής, το οποίο είναι ψυχρό και ημι-ξηρό. Στις κορυφές πέφτουν 600–700 χιλιοστά βροχής ετησίως, ενώ στις περιφερειακές περιοχές 300–500 χιλιοστά. Τα καλοκαίρια είναι ήπια, ενώ τα χειμώνες σκληροί και μακρινοί.

Χλωρίδα των ορέων Σαχάντ
Η πυκνή βλάστηση, οι απέραντοι βοσκότοποι, τα λιβάδια και τα λουλούδια όπως οι ανεστραμμένες τουλίπες και οι άγριες παπαρούνες κάνουν το τοπίο μαγευτικό. Στην προστατευόμενη περιοχή Σαχάντ υπάρχουν 156 φυτικά είδη, εκ των οποίων τα 26 είναι ενδημικά. Η αφθονία των λουλουδιών επιτρέπει επίσης την εκτροφή μελισσών. Στα υψίπεδα κυριαρχούν οι θάμνοι γκούν, σιάχ-γκούν και Κολάχ Μιρχασάν, ενώ στις πλαγιές συναντώνται γκούν, κανγκάλ και φαρφούν. Η κατανομή αυτή καθιστά την περιοχή χειμερινό βιότοπο για ζώα όπως οι κριάρια και οι αίγες.

Πανίδα των ορέων Σαχάντ
Στην περιοχή ζουν θηλαστικά όπως κριάρια, αρμένικα πρόβατα, αγριόγατοι, καφέ αρκούδες, λεοπαρδάλεις, νυφίτσες, λύκοι, αλεπούδες, νυχτερίδες και τρωκτικά, καθώς και πτηνά όπως χρυσαετοί, γύπες, γεράκια, σπουργίτια, λευκονυχίες, τσίχλες, ορτύκια και τσίχλες πεδίου. Λόγω αυτής της πλούσιας πανίδας, από το 2000 (1379 Η.Η.) 135.000 εκτάρια γύρω από τα όρη Σαχάντ χαρακτηρίστηκαν ως περιοχή απαγόρευσης θήρας.

Χιονοδρομικό κέντρο Σαχάντ
Το χιονοδρομικό κέντρο Σαχάντ απέχει 39 χιλιόμετρα από την Τεμπρίζ και αποτελεί ένα από τα διεθνή χιονοδρομικά κέντρα του Ιράν, καθώς και το μεγαλύτερο βορειοδυτικά της χώρας. Η διαδρομή σκι φτάνει τα 1.200 μέτρα και προσφέρει εγκαταστάσεις για σκι το χειμώνα και για πεζοπορία, ορειβασία και φυσιολατρικό τουρισμό το καλοκαίρι.