η λιγότερο γνωστή γειτονιά της Ταμπρίζ

Τα τζαμιά θεωρούνται ένας από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς και κοινωνικούς θεσμούς στην ιρανική κοινωνία. Ο σημαντικός ρόλος αυτών των θεσμών οδήγησε στο να υπάρχουν σε κάθε συνοικία ένα ή περισσότερα σημαντικά τζαμιά. Για τον λόγο αυτό, σήμερα τα ιστορικά τζαμιά αποτελούν ένα από τα πιο πολύτιμα κληροδοτήματα από το παρελθόν.

Στην Τεχεράνη, που θεωρείται μία από τις σημαντικότερες και μεγαλύτερες πόλεις του Ιράν, υπάρχουν σημαντικά και πολύτιμα τζαμιά. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτά τα τζαμιά ήταν τόσο σημαντικά για τους κατοίκους μιας συνοικίας που η ονομασία της συνοικίας προήλθε από αυτά, όπως το τζαμί και το μαυσωλείο του Τσαρχε Μανάρ (Τέσσερις Μιναρέδες), που οι γύρω κατοικίες και η συνοικία ονομάστηκαν με αυτό το όνομα.

Η παλιά συνοικία Τσαρχε Μανάρ και τα χαρακτηριστικά της:
Στο παρελθόν η Τεχεράνη είχε 24 συνοικίες. Η Τσαρχε Μανάρ ήταν μία από αυτές και βρισκόταν στα βόρεια της μεγάλης αγοράς της Τεχεράνης. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της συνοικίας καταλαμβάνεται από την αγορά. Για τον λόγο αυτό, οι παλιοί κάτοικοι της συνοικίας ήταν κυρίως ευκατάστατοι και εξέχουσες προσωπικότητες της πόλης. Η συνοικία Τσαρχε Μανάρ συνορεύει βόρεια με τον ποταμό Μεχράν-Ρουντ (Πλατεία Τσάι), δυτικά με τις συνοικίες Ράστε-Κούτσε και Τζαμί Τζαμάα, ανατολικά με την οδό Νταραγιάι και νότια με την αγορά της Τεχεράνης. Αν και η συνοικία αυτή έχει μεγάλη ιστορική αξία, η γειτνίασή της με την μεγάλη αγορά έχει οδηγήσει σε λιγότερη προσοχή προς αυτήν.

Τα σημαντικότερα ιστορικά κτίρια της συνοικίας περιλαμβάνουν την ιστορική αγορά της Τεχεράνης που περιλαμβάνει σχολείο, τζαμί και αρκετές μικρές αγορές. Το λουτρό Χαν, το τζαμί και σχολείο Καζεμίγε και μερικά καραβανσαράια αποτελούν επίσης άλλα ιστορικά κτίρια αυτής της συνοικίας. Σε παλιές πηγές αναφέρονται αρκετά κτίρια, ανάμεσά τους και αρκετά τζαμιά που πιθανώς χάθηκαν με την πάροδο του χρόνου, ειδικά μετά τον σεισμό της 8ης Ιανουαρίου 1780.

Το τζαμί και το μαυσωλείο Τσαρχε Μανάρ:
Το τζαμί και το μαυσωλείο Τσαρχε Μανάρ, που είναι επίσης γνωστό ως «Ιμάμζαντε Τσαρχε Μανάρ», θεωρείται σύμβολο της συνοικίας. Σε αυτό έχουν ταφεί αρκετοί σημαντικοί και βασιλικοί άρχοντες, όπως ο Αλί μπιν Μουτζάχετ, εγγονός του Ζιντ μπιν Αλί και τρίτη γενιά απογόνων του Ιμάμ Σαντζάντ, δύο άρχοντες των Ρουαντί (ο Αμίρ Ουασουντάν και ο Αμίρ Μουμλάν), ένας σουλτάνος των Σελτζούκιδων (Μαχμούντ Β’) και έξι σουλτάνοι των Ακ-Κουγιούνλου (Οζούν Χασάν, Σουλτάνος Γιακούμπ, Σουλτάνος Μπαϊσένγκερ, Σουλτάνος Ρουστούμ, Σουλτάνος Αχμάντ Γκούντε και Σουλτάνος Μοχαμαντί). Στο παρελθόν, στο βόρειο μέρος του κτιρίου υπήρχαν μικρά δωμάτια που περιείχαν τρεις τάφους δίπλα-δίπλα, γνωστοί στους ντόπιους ως «Τρεις Σημαιοφόροι». Για τον λόγο αυτόν, ο χώρος ήταν επίσης γνωστός ως «Τέσσερις Τάφοι».

Λέγεται ότι ο λόγος για τον οποίο δύο βασιλιάδες των Ρουαντί έχουν ταφεί εκεί είναι η μεγάλη τους αγάπη προς τους απογόνους του Προφήτη Ισλάμ. Οι Ρουαντί ήταν αραβικής και κουρδικής καταγωγής και κυβέρνησαν από το 955 έως το 1071 μ.Χ. περιοχές που σήμερα περιλαμβάνουν μέρη του Αζερμπαϊτζάν του Ιράν, τη Δημοκρατία του Αζερμπαϊτζάν, την Αρμενία και την Τουρκία. Η κύρια έδρα της κυβέρνησής τους ήταν η Τεχεράνη και το Μαράγκα.

Η αρχική κατασκευή του τζαμιού εκτιμάται ότι έχει περίπου 700 χρόνια. Το κτίριο έχει δεχθεί αρκετές ανακαινίσεις, κυρίως λόγω της γειτνίασής του με το καραβανσαράι Μιρζά Αμπούλχαν. Το κτίριο είναι κατασκευασμένο από τούβλα και διαθέτει μιναρέδες και έναν τούβλινο τρούλο γνωστό ως «Τρούλος του Αμίρ Μόλα». Εσωτερικά, το μαυσωλείο έχει λίγα διακοσμητικά στοιχεία, αλλά υπάρχουν υπολείμματα πλακιδίων που πιθανώς προστέθηκαν σε μεταγενέστερες περιόδους.

Η είσοδος αποτελείται από μια ψηλή ξύλινη πόρτα και ο φωτισμός στο εσωτερικό γίνεται από μικρά παράθυρα κάτω από τον τρούλο. Στους τοίχους υπάρχουν εσοχές και παράθυρα. Η τελευταία ανακαίνιση έγινε το 2020, κατά την οποία ενισχύθηκε η σταθερότητα του κτιρίου και βελτιώθηκαν τα εσωτερικά διακοσμητικά στοιχεία.

Εθνική καταγραφή:
Το τζαμί Τσαρχε Μανάρ της Τεχεράνης έχει καταγραφεί ως εθνικό μνημείο του Ιράν από το 2006.