Το Μουσείο Λαογραφίας Αμπαρχού, είναι μια έκθεση που παρουσιάζει την προσαρμογή του ανθρώπου στην σκληρή φύση της ερήμου.

Το Μουσείο Λαογραφίας Αμπαρχού ή Σπίτι Σουλτάν, είναι μια έκθεση που παρουσιάζει τις εκδηλώσεις της ζωής των ανθρώπων αυτής της πόλης στην σκληρή και δύσκολη φύση της ερήμου.

Η πόλη Αμπαρχού δεν είναι μεγάλη, αλλά έχει μεγάλη ιστορία και πολλά ιστορικά μνημεία. Σήμερα, μερικά από τα παλαιά αντικείμενα που βρέθηκαν από διάφορα κτίρια αυτής της πόλης, εκτίθενται στο Μουσείο Λαογραφίας Αμπαρχού. Το ίδιο το μουσείο βρίσκεται σε ένα από τα παλιά σπίτια της πόλης που είναι γνωστό ως «Σπίτι Σουλτάν». Έτσι, η επίσκεψη στο Μουσείο Λαογραφίας Αμπαρχού, εκτός από την παρατήρηση της ζωής και της ιστορίας των ανθρώπων της πόλης, προσφέρει στους επισκέπτες και την απόλαυση της παρουσίας σε ένα ιστορικό σπίτι.

Ιστορία του Σπιτιού Σουλτάν ή του Μουσείου Λαογραφίας Αμπαρχού

Η κατασκευή του Σπιτιού Σουλτάν χρονολογείται στο τέλος της Ζαδίας και τις αρχές της δυναστείας Καντζάρι (στα μέσα του 18ου αιώνα). Αυτό το παλιό σπίτι βρίσκεται σε μία από τις παλιές πλατείες της Αμπαρχού, στην περιοχή «Πύλη Πλατείας» και είναι κοντά σε άλλα παλιά σπίτια της πόλης. Το Σπίτι Σουλτάν καταχωρήθηκε το 1997 μ.Χ. (1376 στο ημερολόγιο του Ιράν) ως εθνικό μνημείο στον κατάλογο της Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Ιράν. Δέκα χρόνια μετά, αυτό το σπίτι άνοιξε ως Μουσείο Λαογραφίας Αμπαρχού και εκτέθηκαν διάφορα αντικείμενα που συγκεντρώθηκαν κυρίως με τη βοήθεια των κατοίκων.

Ορισμένα αντικείμενα του Μουσείου Λαογραφίας Αμπαρχού

Στο Μουσείο Λαογραφίας Αμπαρχού, παρουσιάζεται η κουλτούρα και η ζωή των ανθρώπων της πόλης μέσα στους αιώνες. Στο μουσείο εκτίθενται αντικείμενα όπως πιστόλια, τουφέκια, γεωργικά εργαλεία, συσκευές μπάνιου, ιστορικά έγγραφα, νομίσματα της εποχής των Καντζαρί, σφραγίδες, διακοσμητικά αντικείμενα, χαραγμένοι λίθοι, λάδι και φωτιστικά κατασκευασμένα από χαλκό, μπρούντζο και κασσίτερο, παλιά χειροποίητα λουκέτα και σιδερένια, τοπικά ρούχα και χειρόγραφα από βιβλία. Υπάρχουν επίσης μερικά χειρόγραφα, όπως κάποια έγγραφα γάμου, τα οποία είναι ιδιαίτερα σημαντικά. Συνολικά, περίπου 800 πολύτιμα και ιστορικά αντικείμενα από την περίοδο μετά τον Ισλαμισμό έως τη σύγχρονη εποχή εκτίθενται στο μουσείο. Οι τοπικές τέχνες και βιοτεχνίες, όπως η υφαντική, η κατασκευή υποδημάτων, η ραπτική, η υφαντική και η επεξεργασία μαλλιού, εκτίθενται επίσης στο Μουσείο Λαογραφίας Αμπαρχού. Ένα τμήμα του μουσείου είναι αφιερωμένο στην παρουσίαση των παραδοσιακών ενδυμάτων των κατοίκων της Αμπαρχού. Η επίσκεψη στο μουσείο αναδεικνύει τον τρόπο προσαρμογής της ζωής, της εργασίας και των συνθηκών επιβίωσης των ανθρώπων της ερήμου με τις σκληρές συνθήκες της ερήμου.

Αρχιτεκτονική του Μουσείου Λαογραφίας Αμπαρχού

Όταν κοιτάξετε το Σπίτι Σουλτάν ή το Μουσείο Λαογραφίας Αμπαρχού από έξω, δεν θα δείτε τίποτα εκτός από ένα κτίριο από λάσπη και πηλό, αλλά μόλις εισέλθετε στο εσωτερικό του, θα ανακαλύψετε έναν κόσμο από ομορφιά και διακόσμηση. Η είσοδος του κτιρίου είναι διακοσμημένη με εξαιρετική γύψινη εργασία και όμορφες διακοσμήσεις. Μετά την είσοδο, ένας μακρύς διάδρομος οδηγεί τους επισκέπτες σε έναν τετράγωνο πύργο που βρίσκεται δίπλα του. Αυτό το σπίτι, με έκταση περίπου 1000 τετραγωνικών μέτρων, έχει μια όμορφη αυλή με μια μεγάλη δεξαμενή και έναν μικρό κήπο στη μέση της. Τα πλακάκια της αυλής είναι νέα και τοποθετήθηκαν κατά τη διάρκεια των ανακαινίσεων που έγιναν τα τελευταία χρόνια. Ο διάδρομος που οδηγεί στην αυλή είναι διακοσμημένος με γύψινα και τα δωμάτια γύρω από την αυλή έχουν χαρακτηριστικά εσωτερικά αίθρια με καμάρες που προσδίδουν μια μοναδική ομορφιά στο κτίριο. Η κεντρική αυλή είναι περίπου ένα μέτρο πιο χαμηλά από τον περιβάλλοντα χώρο. Έτσι, ακολουθώντας την παραδοσιακή διάταξη των παλιών σπιτιών του Ιράν, τα δωμάτια είναι απέναντι από ένα αίθριο.

Αυτό το παλιό σπίτι, όπως πολλά από τα παραδοσιακά κτίρια του Ιράν, έχει δύο βασικές περιοχές, το «αντέρνι» και το «μπαϊντενί». Το «αντέρνι» ήταν για τις γυναίκες, τις υπηρέτριες και τους οικιακούς βοηθούς, ενώ το «μπαϊντενί» ήταν για τους άνδρες και τους επισκέπτες. Το Σπίτι Σουλτάν έχει τρία επίπεδα, περιλαμβανομένου ενός υπόγειου χώρου. Στη βόρεια πλευρά του σπιτιού, υπάρχει ένα δωμάτιο με πέντε μικρές πόρτες που ανοίγουν προς τον νότο, έτσι ώστε ο ήλιος να μπαίνει για περισσότερο χρόνο. Αυτό το δωμάτιο χρησιμοποιούνταν το χειμώνα. Αντίθετα, απέναντι από αυτό το δωμάτιο, υπάρχει ένα άλλο δωμάτιο που ανοίγει προς τον βορρά και χρησιμοποιούνταν το καλοκαίρι. Αυτό το δωμάτιο έχει χαρακτηριστική γύψινη εργασία και διακοσμείται με ανάγλυφες παραστάσεις λουλουδιών και αραβουργήματα. Κάτω από αυτό το δωμάτιο υπάρχει ένα «πάιαμπ» (κατάστημα αποθήκευσης νερού), το οποίο κατασκευάστηκε για την πρόσβαση στο κανάλι νερού (κανάτ) και δείχνει την οικονομική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του σπιτιού, καθώς το νερό σε περιοχές της ερήμου του Ιράν είναι πολύτιμο. Αυτό το σπίτι ανήκε σε έναν από τους παλαιούς άρχοντες της πόλης, τον Σουλτάν.