Το σπίτι Γκαντζεϊζάντε στο Ταμπρίζ, ένα ευρύχωρο σπίτι με διπλή αρχιτεκτονική.

Κατά την περίοδο των Κατζάρ (19ος αιώνας), το Ταμπρίζ ήταν η έδρα του διαδόχου του θρόνου του Ιράν. Αυτή η πόλη εκείνη την εποχή είχε μεγάλη σημασία και γι’ αυτό εξελίχθηκε σε μία από τις μεγαλύτερες πόλεις του Ιράν. Σήμερα, στο Ταμπρίζ υπάρχουν πολλά ιστορικά μνημεία από αυτήν την εποχή. Το σπίτι Γκαντζεϊζάντε είναι ένα από αυτά τα ιστορικά μνημεία, το οποίο τώρα είναι επισκέψιμο από τους τουρίστες.

Αυτό το σπίτι είναι ένα από τα δέκα ιστορικά σπίτια του Ταμπρίζ που παραχωρήθηκαν στη Σχολή Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Σαχίντ Ταμπρίζ.

Ιστορικό του σπιτιού Γκαντζεϊζάντε

Παρά το γεγονός ότι το αρχικό κτίσμα του σπιτιού ανάγεται στην περίοδο των Κατζάρ (19ος αιώνας), πολλά μέρη του ολοκληρώθηκαν κατά την εποχή των Παχλαβί (20ός αιώνας). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η αρχιτεκτονική του κτιρίου να είναι ένας συνδυασμός των στυλ Κατζάρ και Παχλαβί, έτσι τα υπόγεια του σπιτιού έχουν την ατμόσφαιρα των σπιτιών της εποχής Παχλαβί. Συνολικά, το ανατολικό μέρος του κτιρίου κατασκευάστηκε κατά την εποχή των Κατζάρ, ενώ το δυτικό μέρος στα πρώτα χρόνια των Παχλαβί.

Ποιος ήταν ο Γκαντζεϊζάντε;

Ο «Ρεζά Γκαντζεϊζάντε» ήταν πολιτικός, βουλευτής και δημοσιογράφος που κατασκεύασε αυτό το σπίτι. Εκείνη την εποχή εξέδιδε την εφημερίδα «Μπάμπα Σαμλ», η οποία ασκούσε κριτική στο καθεστώς με λαϊκή γλώσσα και χιούμορ. Η ονομασία «Μπάμπα Σαμλ» αναφερόταν σε μια κοινωνική θέση εμπιστοσύνης ανάμεσα στον απλό κόσμο, που στην παλιά Περσία αποδίδονταν στους τοπικούς αξιωματούχους. Όποιος αναγνωριζόταν ως «Μπάμπα Σαμλ» ήταν σεβαστός και οι εντολές του θεωρούνταν υποχρεωτικές. Ωστόσο, η κατάκτηση της θέσης αυτής ήταν δύσκολη και απαιτούσε ηθικά προσόντα, κοινωνική αποδοχή, σωματική δύναμη, δεξιότητες και εμπειρία σε παραδοσιακά αθλήματα.

Αρχιτεκτονική και χαρακτηριστικά του σπιτιού Γκαντζεϊζάντε

Το σπίτι αποτελείται από δύο ξεχωριστά τμήματα με δύο διαφορετικές εισόδους, μία στα ανατολικά και μία στα νότια. Τα στοιχεία όπως οι καμάρες (σαντούρι) και οι Κορινθιακοί κίονες στο εξωτερικό δείχνουν επιρροές από την αρχιτεκτονική εποχής Παχλαβί, ενώ τα μέρη που ανήκουν στην εποχή Κατζάρ είναι εύκολα αναγνωρίσιμα.

Το σπίτι έχει έκταση άνω των 4000 τετραγωνικών μέτρων, γεγονός που το καθιστά ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά σπίτια του Ταμπρίζ. Η κάλυψη του κτιρίου είναι 729 τ.μ. Και τα δύο τμήματα έχουν τρεις ορόφους. Αρχιτεκτονικά, διαφέρει από τα γύρω σπίτια: τα παράθυρα δεν έχουν καμάρες ούτε πολύχρωμα τζάμια, αλλά ορθογώνια παράθυρα που θεωρούνται πιο σύγχρονα από τα καμάρωτα.

Η αυλή έχει μια όμορφη τιρκουάζ δεξαμενή που μαζί με τα πολύχρωμα λουλούδια της αυλής δημιουργεί μια μοναδική ομορφιά. Παλαιότερα, το σπίτι είχε και μια βόρεια αυλή, η οποία όμως πλέον έχει χαθεί.

Στο ανατολικό μέρος υπάρχει μια κιονοστοιχία με κίονες διακοσμημένους με πέτρινα μοτίβα. Τα κύρια υλικά κατασκευής είναι ασβέστης, γύψος, πέτρα, ξύλο και τούβλο.

Εσωτερικός σχεδιασμός

Το σπίτι δεν έχει την παραδοσιακή διάκριση μεταξύ εσωτερικών και εξωτερικών χώρων που υπάρχει σε παρόμοια σπίτια. Η κύρια αίθουσα είναι το μεγαλύτερο δωμάτιο σε κάθε τμήμα και βρίσκεται στο κέντρο του κτιρίου, ενώ διάδρομοι συνδέουν τα υπόλοιπα δωμάτια. Κάτω από την αίθουσα υπάρχει μια δροσερή αίθουσα νερού (χόβζχα), που διατηρεί πιο δροσερή ατμόσφαιρα από άλλα μέρη.

Πού βρίσκεται το σπίτι Γκαντζεϊζάντε;

Η συνοικία Μαγκσούντιγιε είναι μία από τις παλιές συνοικίες του Ταμπρίζ που φημίζεται για τα πολλά ιστορικά μνημεία της. Το σπίτι Γκαντζεϊζάντε βρίσκεται σε αυτή τη συνοικία, βορειοδυτικά από τη Σχολή Αρχιτεκτονικής.

Το όνομα της συνοικίας προέρχεται από τον «Μαγκσούντμπεη», γιο του Οζούν Χασάν, σουλτάνου των Ακ Κουγιούνλου (κυβέρνηση από το 1450 έως το 1478). Η συνοικία Μαγκσούντιγιε ιδρύθηκε κατά την περίοδο που το Ταμπρίζ ήταν πρωτεύουσα των Ακ Κουγιούνλου.

Εθνική Καταγραφή

Το σπίτι Γκαντζεϊζάντε καταγράφηκε ως εθνικό μνημείο του Ιράν το 2002 (1381 κατά το ιρανικό ημερολόγιο).