Μετά την είσοδο του Ισλάμ στο Ιράν και τη μεταστροφή των Ιρανών σε αυτό, πολλοί τόποι λατρείας που πριν ήταν χώροι για ζωροαστρικές τελετές μετατράπηκαν σε τζαμιά. Λέγεται ότι το Μεγάλο Τέμενος του Νταράμπ ήταν πρώτα ένας ζωροαστρικός ναός πριν γίνει τζαμί. Σύμφωνα με αυτό, η αρχαιότητα αυτού του ναού πιθανώς ανάγεται στην εποχή των Σασσανιδών (3ος αιώνας μ.Χ.).

Χαρακτηριστικά του Μεγάλου Τεμένους του Νταράμπ
Οι ντόπιοι λένε ότι είναι το μοναδικό τζαμί στον κόσμο με τέσσερις μιναρέδες. Εκτός από τους μιναρέδες, η αρχιτεκτονική του έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Ένα από τα κτίρια που μοιάζει πολύ με αυτό το τζαμί είναι ο τάφος του Ετιμάντ αλ-Ντουλέχ στην Τεχεράνη, πατέρα της Νουρ Τζαχάν, της Ιρανής βασίλισσας της Ινδίας. Η Νουρ Τζαχάν γεννήθηκε το 1577 και, αφού παντρεύτηκε τον Ινδό βασιλιά Τζαχάνγκιρ, απέκτησε μεγάλη δύναμη. Θεωρείται η πιο ισχυρή βασίλισσα στην ιστορία της Ινδίας. Πέθανε το 1645 και τάφηκε σε μαυσωλείο που η ίδια είχε χτίσει στη Λαχόρη. Η ομοιότητα των δύο κτισμάτων δείχνει την πολιτιστική σύνδεση μεταξύ των δύο χωρών τον 16ο και 17ο αιώνα.

Ιστορία του Μεγάλου Τεμένους του Νταράμπ
Παρά τις διαφωνίες για την παλαιότητα του τζαμιού, η πλειονότητα των ιστορικών το τοποθετεί πριν από την εποχή των Σαφαβιδών, κατά την περίοδο των Ιλχανιδών (1256-1356 μ.Χ.). Κάποιοι πιστεύουν ότι χτίστηκε ταυτόχρονα με την ίδρυση της πόλης Νταράμπ (προ Χριστού). Άλλοι το αποδίδουν στην εποχή των Σαφαβιδών και τη βασιλεία του Σαχ Ταχμασμπ (1524-1576), θεωρώντας ότι η αρχιτεκτονική του εμπνεύστηκε από προγενέστερα κτίρια. Ωστόσο, η πιο πιθανή άποψη είναι ότι ιδρύθηκε στους Ιλχανίδες και επισκευάστηκε στον χρόνο του Σαχ Ταχμασμπ.

Αρχιτεκτονική του Μεγάλου Τεμένους του Νταράμπ
Η συνολική επιφάνεια είναι 380 τετραγωνικά μέτρα, με ορθογώνιο σχήμα. Στις τέσσερις γωνίες του υπάρχουν τέσσερις μιναρέδες. Στην μεγάλη αυλή φυτρώνουν φοίνικες, πορτοκαλιές και νεραντζιές. Στην αυλή υπάρχουν δύο πετρόμυλοι που παλιά χρησιμοποιούνταν για να σπάνε το υλικό που λέγεται σαρούτζ (ανθεκτικό κονίαμα).
Η κεντρική αίθουσα προσευχής καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του τζαμιού. Βόρεια και νότια της υπάρχουν δύο μεγάλες στοές, ενώ ανατολικά και δυτικά δύο μικρότερες. Οι θόλοι είναι τρούλοι, χαμηλοί και συνδέονται με την αυλή μέσω 9 μικρών και μεγάλων διαδρόμων. Έξι μικρά ημικυκλικά παράθυρα και δύο μεγάλα φωτίζουν την αίθουσα. Δεν υπάρχουν διακοσμήσεις στους διαδρόμους και στην αίθουσα, αλλά μέσα στο μιχράμπ (το ιερό μέρος) υπάρχουν γλυπτά από γύψο και λεπτομερής στοκαριστή διακόσμηση.
Απέναντι από τη νοτιοδυτική στοά υπάρχει ένα φτιαγμένο με γύψο και τούβλο άμβωνας. Παλαιότερα πίσω από αυτή τη στοά υπήρχε μεγάλη δεξαμενή νερού που σήμερα δεν υπάρχει. Η δεξαμενή νερού στη δυτική πλευρά έχει επίσης καταστραφεί.

Οι μιναρέδες του Μεγάλου Τεμένους του Νταράμπ
Οι τέσσερις μιναρέδες δεν έχουν κυκλικό σχήμα όπως σε άλλα ιρανικά τζαμιά, αλλά έχουν έντεκα κανονικές πλευρές (ενδεκαγωνικό σχήμα). Στα σώματα των μιναρέδων είναι γραμμένα εδάφια από το Κοράνι και τα ονόματα των Σιιτών ηγετών. Παλαιότερα υπήρχαν πάνω στους μιναρέδες αρκετές επιγραφές σε πέτρα, από τις οποίες σήμερα έχει μείνει μόνο μία, που φυλάσσεται στο μουσείο ιστορικών λίθων των Χαφττανάν στο Σιράζ. Αυτή η επιγραφή αναφέρει την απαλλαγή των εμπόρων του Νταράμπ από φόρους στην εποχή των Κατζάρων (19ος αιώνας).
Οι νότιοι μιναρέδες ανακαινίστηκαν τον περασμένο αιώνα, ενώ οι δυτικοί παρέμειναν αμετάβλητοι. Στη βάση κάθε μιναρέ υπάρχει μια ξύλινη πόρτα που οδηγεί σε μια σπειροειδή σκάλα, η οποία φτάνει μέχρι την κορυφή. Οι μουεζίνηδες ανέβαιναν αυτές τις σκάλες για να φωνάζουν την προσευχή και να ανακοινώνουν τις ώρες των ημερήσιων προσευχών.

Εθνική καταχώρηση
Το Μεγάλο Τέμενος του Νταράμπ καταχωρήθηκε το 1978 (1357 ε.η.) ως εθνικό μνημείο στον κατάλογο της πολιτιστικής κληρονομιάς του Ιράν.