Μιναρέδες

Προέλευση της λέξης μιναρές

Πύργος που χτίστηκε για επιτήρηση ή για να μεταφέρει μια είδηση ​​ανάβοντας φωτιά ως ένδειξη νίκης. Μιναρέδες κατασκευάστηκαν και κατασκευάζονται επίσης για την απαγγελία της κλήσης για προσευχή και γι' αυτόν τον λόγο μια άλλη ονομασία του μιναρέ είναι muazzanih (τόπος όπου λέγεται το «Azan» ή το κάλεσμα για προσευχή).

Μιναρές

Σημαίνει κυριολεκτικά τόπος φωτός - ψηλός χώρος στον οποίο ανάβει φως και χρησιμοποιείται για σκοπούς καθοδήγησης επιβατών και πλοίων. Σημαίνει επίσης ψηλό στύλο που είναι φτιαγμένος από τούβλα ή πέτρες όπου ανεβαίνει κάποιος και καλεί του πιστούς να προσευχηθούν.

Ιστορική προέλευση της λέξης

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ιστορία των μιναρέδων που χρησιμοποιούνταν για την καθοδήγηση των επιβατών στην αχανή επικράτεια του Ιράν πρέπει να χρονολογείται από την προ-ισλαμική εποχή. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη, οι μιναρέδες-οδηγοί υπήρχαν σε διαφορετικούς τύπους και είχαν διαφορετικές λειτουργίες. Μερικοί χρησιμοποιήθηκαν για σκοπούς επιτήρησης και άλλοι   κατασκευάστηκαν για την καθοδήγηση επιβατών και πλοίων τόσο κατά τη διάρκεια της ημέρας όσο και της νύχτας. Οι περισσότεροι θεωρητικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι η ιστορία των μιναρέδων χρονολογείται από την περίοδο των Πάρθων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν καθοδηγητικά όργανα και εγκαταστάσεις κατά την εποχή των Αχαιμενιδών και ακόμη και πριν από αυτήν. Ωστόσο, κανένα τέτοιο όργανο, με εξαίρεση ορισμένα όπως ο Πύργος Νουραμπάντ, που ανήκει στην εποχή των Πάρθων, δεν έχει διασωθεί από την προ-ισλαμική εποχή.

Ιστορική αναδρομή

Στην αρχαιότητα χτιζόταν ένας μιναρές ανάμεσα σε δύο σύνορα και στο εσωτερικό του  τοποθετείτο ένα φως ή κάτι που έλαμπε για να δείξει τα σύνορα. Σταδιακά άρχισαν να κατασκευάζονται μιναρέδες σε δημόσιους δρόμους, ώστε οι ταξιδιώτες και τα καραβάνια να βρίσκουν το δρόμο που θα τους οδηγούσε στον προορισμό τους. Ο πρώτος μιναρές που κατασκευάστηκε ήταν ο μιναρές της Αλεξάνδρειας, που είχε ύψος περίπου 100 μέτρα. Παρόμοιοι μιναρέδες κατασκευάστηκαν μετά το Ισλάμ και στις ισλαμικές χώρες με σκοπό την απαγγελία «αζάν» (το κάλεσμα για προσευχή) και, ως εκ τούτου, στα περισσότερα μέρη που χτίστηκαν μετά το Ισλάμ, οι μιναρέδες συνδέονται με τζαμιά ή κτίρια που έχουν θρησκευτικό χαρακτήρα. Τα περισσότερα τζαμιά των πρώτων αιώνων του Ισλάμ είχαν επίσης μιναρέδες για να απαγγέλλουν το «αζάν» (το κάλεσμα για προσευχή). Αυτοί οι μιναρέδες είχαν μια θέση για τον μουατζίν (αυτόν που απαγγέλλει αζάν) και θεωρείται ότι ορισμένοι μιναρέδες στους οποίους δεν υπάρχει ένας τέτοιος χώρος ανήκουν στην προϊσλαμική εποχή.

Είδη μιναρέδων ανάλογα με το σχήμα τους

Οι μιναρέδες είναι κυρίως κατασκευασμένοι από τούβλα, μαζί με διακοσμήσεις με μουκαρνά, πλινθοδομή, ψηφιδωτά, τιρκουάζ πλακάκια κ.λπ. Τρία παρατηρητήρια ή μιναρέδες του Ιράν είναι κατασκευασμένα από πέτρα, ένα εκ των οποίων είναι ο ψηλός θόλος του Abarkooh που ανήκει στην περίοδο Aal-e Kakouyeh. Τα περισσότερα από αυτά τα πέτρινα παρατηρητήρια έχουν  μετατραπεί σε τάφους.

Σημαντικά δείγματα υφιστάμενων μιναρέδων

Ο μιναρές του κήπου Qoshkhaneh, του έκτου αιώνα, χτίστηκε την εποχή του σουλτάνου Sanjar. Ο Σαρμπάν ή μιναρές Σαρβάν που σχετίζεται με την εποχή των Σελτζούκων στο Ισφαχάν και κοντά στον μιναρέ του Τσεχέλ Ντοχταράν (σαράντα κορίτσια). Το ύψος αυτού του μιναρέ είναι περίπου 48 μέτρα και η περιφέρεια της βάσης του είναι 14 μέτρα. Οι διακοσμήσεις αυτού του μιναρέ περιλαμβάνουν πλινθοδομή, πλίνθινα μουκαρνά και τιρκουάζ πλακάκια. Οι μιναρέδες με έργα μογγολικών πλακιδίων ανήκουν στη Δεύτερη Σελτζουκική περίοδο και περιλαμβάνουν τους μιναρέδες του Τζαμιού Τζαμέ της Σεμνάν, που είναι το παλαιότερο έργο στη Σεμνάν. Ο μιναρές αυτός δεν έχει καμία ιστορική επιγραφή. Άλλος παρόμοιος μιναρές είναι αυτός του τζαμιού Αλί στο Ισφαχάν.

Πηγές

- Περσικό Λεξικό Dehkhoda, Εκδόσεις του Πανεπιστημίου της Τεχεράνης

- Συνέντευξη με τον Δρα Sedaghatkish                                                                                                                                         

- Pirnia, Mohammad Karim, Εισαγωγή στην Ισλαμική-Ιρανική Αρχιτεκτονική, Εκδόσεις Πανεπιστημίου Elm-o San’at

- Nafisi, Said, Η Ιστορία του Ιρανικού Πολιτισμού, Εκδόσεις Asatir, Τεχεράνη, 2001

- Επίσημη Ιστοσελίδα για την Πολιτιστική Κληρονομιά του Ισφαχάν